Op fietsavontuur in de Vlaamse Ardennen

Wij houden van koers, geschiedenis, heraldiek, geschiedenis en verhalen. Het idee van een meerdaags bezoek aan de Vlaamse Ardennen begint te rijpen bij een kwartet aan vrienden om ons zo onder te dompelen in de pracht van de streek. Een regio kan immers het best beleefd worden wanneer je er daadwerkelijk 48 uur of meer in vertoeft. Zo kan je echt de Vlaamse Ardennen proeven. 

Modus Operandi

Normaal gaat een bezoek aan de Vlaamse Ardennen als volgt: Je staat vroeg op. Pakt je fiets, helm en proviand mee en maakt een trip richting Oudenaarde: Het geografische wielercentrum van de wereld. Je haspelt één van de uitgestippelde ritten af en vertrekt terug huiswaarts om verder te gaan waar je mee bezig was. Bij vele wielertoeristen zal dat de modus operandi zijn. Daar willen we verandering in brengen: We willen de Vlaamse Ardennen eens echt beleven. Ons laten onderdompelen in de streek. 's Ochtends wakker worden terwijl de zon nog lange schaduwen trekt over het glooiende landschap. We vertrekken voor een mooie driedaagse naar het uiterste Zuiden van Oost-Vlaanderen. Daar waar kasseistroken ons meevoeren over heroïsche hellingen en waar de vergezichten ons inspireren om stil te staan bij de rijkdom van ons Belgenland. 
 

4 vrienden, 4 karakters

Vier vrienden, dat zijn vier verschillende karakters: De fladderaar, de tijdrijder, de pater en spurter. De fladderaar is licht van gewicht, een pluimpje. Hij fladdert naar boven op elke helling. Liggen er kasseien gaat het wat stroever, dan gaat het fladderen over in stroef springen van kassei naar kassei. Wel altijd als eerste boven. Zonder enige uitzondering. De tijdrijder komt af en toe in de buurt. Hij is afgetraind, zwaarder van postuur maar zit gebeiteld op de fiets. Uitzonderlijk sterk in de tussenstroken, de vlakken zones tussen elke helling. Hij dringt af en toe aan op de hellingen vanwege de uitzonderlijke sportieve capaciteiten. De pater is een levensgenieter, een reiziger, iemand die snelheid onbelangrijk acht en zachtjes elke klim ziet als een volgende horde. Iemand die bij aankomst steevast een trappistenbier tegen de lippen zet. En dat Trappistenbiertje wordt het best omringt door een droog worstje en een heerlijke oude kaas om de gesprekken te onderhouden en aan te spekken. Als laatste hebben we een spurter. Iemand die zicht wegsteekt in de zones met wind op kop. Maar er uit durft te springen op het vlakke om de snelle benen te kunnen tonen. Een persoon die aan de voet van elke helling wegsprint, maar altijd plafonneert halfweg. Zo heeft elk karakter z'n natuur. Wellicht herken je bij het lezen ook één van deze eigenschappen in jezelf. In de Vlaamse Ardennen is voor elk karakter plaats.
 

De Koppenherberg als uitvalsbasis.

Een van de belangrijkste beslissingen bij het plannen van een trip is de uitvalsbasis. Waar slapen we?  Wij hebben gekozen voor De Koppenherberg. Een vakantiehuis gelegen aan de voet van - jawel - de Koppenberg. Een van de meest memorabele kuitenbijters in de regio. Een plek waar het zweet van onze helden te rapen ligt op de flanken van de met de kasseien bestrooide klim. Naast de uitstekende ligging - op een boogscheut van Oudenaarde - is vooral het uitzicht adembenemend. Een ongekende parel. De Koppenherberg tikt alle comfort-eisen af: uitstekend sanitair, geweldige sofa, gezellige gashaard, een sauna met buitendouche, barbecue, moderne keuken, geweldig terras, ... Alles wat je eigenlijk maar kan wensen. Om ook de fiets zichzelf thuis te laten voelen is er een fietsenberging en ruimte om je fiets te wassen.
 

Routes voorbereiden

Toerisme Oost-Vlaanderen ontwikkelde speciaal voor sportieve fietsers 3 prachtige lussen geïnspireerd op het parcours van de Ronde van Vlaanderen. Op die manier ontdek je alle uithoeken van de Vlaamse Ardennen. Perfect om drie dagen te vullen. De routes staan uitstekend aangegeven langsheen de weg. Je hoeft je kaart dus niet mee te nemen onderweg. Om de ritten nog meer glans te geven en het beste in de renner naar boven te halen, is er de Flandrien Challenge. Op het asfalt staat de beklimming die je zal moeten bedwingen met al z'n parameters: hoogte, steilte-graad, lengte, ... Ook de start en het einde van de klim staan vereeuwigd op het asfalt, zo kan je via Strava de prestaties achteraf bespreken op een terrasje. 
 

Aankomst en de blauwe lus

We hebben geluk met het weer. Na een periode van regen begeleiden witte stapelwolken ons richting Oudenaarde. Momenten van schaduw worden afgewisseld door een scherpe zon. Wanneer we toekomen aan de Koppenherberg verwamt de middagzon het terras en kunnen we genieten van het verbluffende zicht op de vallei voor ons en de akkerlanden die zichzelf aaneenrijgen. In de verte horen we een kerkklok het middaguur aankondigen. We zijn waar we willen zijn. Aurelie & Christophe verwelkomen ons en begeleiden ons doorheen de herberg. Voorheen was deze kleine hoeve een privé-woonst. De overwoekerde bramen en wilde tuin van weleer, hebben intussen plaatsgemaakt voor een onderhouden gazon die de vakantiewoning doet schitterend op de flanken van de Koppenberg. Het hele gebouw werd onder handen genomen en compleet gerenoveerd tot comfortabele vakantiewoning voor gezinnen of fietsende vriend(inn)en. We schieten ons in tenue en klikken ons in voor de eerste van drie lussen. De blauwe lus voert je mee naar het westen en neemt je voor heel even mee in de Provincie Henegouwen. Op het parcours moet je onder meer de Oude Kwaremont, Paterberg, Taaienberg, Koppenberg en de Hotond bedwingen. Na de klim vanuit de stad Ronse heb je vanop de Hotond een prachtig uitzicht over de stad. De Hotondberg is het hoogste punt van Oost-Vlaanderen is de ideale plek om even halt te houden aan het Hotond Sporthotel. Een plek waar je als fietser thuis kan komen.  Het terras biedt je een welverdiende adempauze in de schaduw van een oude molen. Het zijn de echte kuitenbijters die blijven hangen. Het trio Oude Kwaremont, Paterberg en als afsluiter de Koppenberg die ervoor zorgen dat de moed je in je fietsschoenen zakt. 
 

De Rode lus

De rode lus neemt je mee richting het Oosten naar de stad Geraardsbergen om de mythische muur te beklimmen. Dit is tegelijk de langste route van zo,n 115 kilometer lang met als toetjes Valkenberg, de Berendries en de Bosberg. Deze lus is een stevige klepper ook al ben je een ervaren fietser. Het hoogtepunt van deze route is de beklimming van de muur. Waarbij je als fietser vanaf de Vesten de pelgrimstocht begint richting te kapel bovenaan de muur. Eens die in het vizier komt, weet je dat het einde bijna nabij is. Maar het zijn ook de tussenstukken die prachtig zijn. Fietsers staren zich vaak blind op de bergjes en de heuvels. Ze vliegen van punt naar punt en vergeten vaak de schoonheid van de wegen die deze hellingen verbinden. Vaak slingerende, smalle wegen die akkerlanden en velden doorkruisen. De stukken tussen Etikhove, Kerkem en Schorisse zijn niet de meest gekende stroken, maar dragen een ongekende Vlaamse schoonheid in zich. Er valt ons een lichte bui in de nek, wanneer we de afdaling naar Oudenaarde hebben ingezet.  We vliegen - omgeven door grijze onweerswolken en frisse druppels - brouwerij Roman voorbij om snel thuis te zijn. Aangekomen in de Koppenherberg wakkeren we de vlam van onze houtgestookte sauna aan. En zetten de avond in met een Ename en heerlijke gesprekken.
 

De gele lus en Centrum Ronde Van Vlaanderen

We starten de dag met een stevig ontbijt in het centrum van Oudenaarde. We springen binnen bij bakkerij Gijselinck. Een plek waar je de ambacht kan proeven en heerlijkheden je neusvleugels doen opflakkeren. Eten doen we buiten en kiezen een picknickplek aan de oevers van de Schelde met zicht op  oude fundamenten van de stad Oudenaarde: de Abdij Maagdendale. Een cisterciënzerinnenadbij aan de overkant die met z'n witgekaleide muren schitterent in de scherpe ochtendzon. De gele lus is met z'n 102 kilometer een stevige brok. Maar ze is gematigder in hoogtemeters dan de rode en de blauwe lus. De beklimmingen zijn minder talrijk en ook de stijgingspercentages zijn meer afgevlakt. De lus neemt je mee richting de glooiende Zwalmstreek en Zottegem. Maar vergis je niet. Ook op dit parcours kan je jezelf spreekwoordelijk doodrijden. Leg je een gematigd tempo voor de dag kan je hier  - in de vallei van de Zwalm - herontdekken we hoe mooi Vlaanderen wel kan zijn. Oudenaarde vormt telkens een passage in de drie lussen en vormt zo - mede door het Centrum Ronde van Vlaanderen - het centrum van de Wielerwereld. Hier kan je koers echt beleven. Het is het brandpunt van de wielerbeschaving. Wij nemen de tijd om de fiets even aan de kant te zetten en binnen een kijkje te nemen. Je vindt er wielermemorabilia en koersbelevenis in een plek die wielrennen ademt. Naast het culturele erfgoed kan je jezelf in de shop ook opladen met sportvoeding, wielershirts en casual kleding. Fijn ook om een cadeau te scoren voor een fietsminnende vriend(in). Mocht je de plek niet onmiddellijk vinden: een oude opvallende Volvo volgauto verwelkomt je in het centrum.
 

Peloton Café

Naast - of beter gezegd - in het Centrum Ronde van Vlaanderen zit  een café genesteld. We laden hier even op met een cappuccino terwijl ook hier wielererfgoed ons aanspreekt en herinneringen doet herleven. De glanzende gouden fiets van Greg Van Avermaet begroet ons glimmend en voert ons terug mee naar z'n olympische titel. Peloton Café is in staat om gesprekken aan te wakkeren neemt ons terug in de tijd. Is het binnen te druk, kan je je neervleien op het terras en jezelf koesteren in de middagzon. 
 

Conclusie

We kijken terug op een fantastische ervaring. In plaats van een daguitstap naar de Vlaamse Ardennen te doen, hebben we beslist om er een lang weekend van te maken. We hebben de tijd genomen om zo de Vlaamse Ardennen echt te leren kennen. Er te vertoeven en plekken te ontdekken die we anders voorbij zoeven. We hebben kunnen proeven van een fantastisch verblijf, hebben lokale bakkers ontdekt en vonden rust in lokale cafés. Toegegeven, de klimmetjes zijn soms pittig en je duikt soms met dichtgenepen billen de afdalingen in, maar verder is dit het mooiste wat Vlaanderen te bieden heeft. Hier keren we zeker terug, want dit smaakt naar meer.